πιπερικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «πιπερικό οξύ»

χημ. δικυκλική οργανική ένωση, ακόρεστο διαιθυλενικό μονοκαρβονικό οξύ το οποίο λαμβάνεται κατά την υδρόλυση τής πιπερίνης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. piperic (acid) < λατ. piper «πιπέρι» + κατάλ. -ic].